در فضای سیاسی هرمزگان، محمد آشوری همواره به عنوان یکی از چهره‌های کلیدی و تأثیرگذار شناخته شده است. او با ۲۴ سال سابقه نمایندگی در مجلس شورای اسلامی و پیشینه‌ای قدرتمند در عرصه امنیتی و سیاسی، همچنان در مرکز تصمیم‌گیری‌های کلان استان حضور دارد. اما آنچه او را از دیگر سیاستمداران متمایز می‌کند، نوع خاصی از پرستیژ و رفتار حرفه‌ای است که طی سال‌ها به شکلی مداوم حفظ کرده است.
آشوری فردی است که همواره در محیط‌های سیاسی به شکلی غیرمستقیم و با پرستیژی منحصر به فرد عمل کرده است. این پرستیژ، ترکیبی از درک عمیق او از سیاست و رفتار محتاطانه‌اش در هر گونه تصمیم‌گیری است. او با توجه به مسائل امنیتی و سیاسی که از ابتدای دوران حرفه‌ای خود با آن‌ها سر و کار داشته، به شکلی استادانه توانسته است جایگاه خود را در سایه قدرت حفظ کند. این رویکرد به او امکان داده تا بدون ورود مستقیم به میدان اجرا، همچنان یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های استان باقی بماند.
شناخت رفتاری من از آشوری نیز این نکته را تأیید می‌کند که او فردی است که ترجیح می‌دهد از طریق نفوذ و اقناع به اهداف خود برسد، نه از طریق درگیری مستقیم با سیاست‌های اجرایی. این نکته در تمام دوران فعالیت او مشهود است. آشوری همواره با نوعی ریش‌سفیدی خاص و بدون نیاز به پاسخگویی علنی عمل کرده و این جایگاه برای او آنقدر جذاب است که تمایلی به پذیرش مسئولیت‌های سنگین اجرایی مانند استانداری ندارد. او به خوبی می‌داند که در میدانی مانند استانداری، نیاز به پاسخگویی سنگین است و موقعیت “ریش سفیدی” او در چنین موقعیتی به چالش کشیده می‌شود.
رویای آشوری برای سفیر شدن در دوران قبل از بازنشستگی وی نیز از همین جا ناشی می‌شود. او به دنبال جایگاهی بوده که بتواند در فضای دیپلماتیک فعالیت کند و از فشارهای روزمره سیاست داخلی دوری کند. این تمایل او نشان‌دهنده دیدگاهش نسبت به سیاست است؛ دیدگاهی که به جای درگیری‌های اجرایی، بیشتر بر مدیریت از بالا و حفظ قدرت در سایه استوار است.
با این حال، به نظر می‌رسد که سیاست فعلی آشوری این باشد که هر کسی که می‌خواهد استاندار هرمزگان شود، باید ابتدا او را قانع کند. این اقناع به معنای هم‌راستایی با دیدگاهها و منافع او است، و کسی که بتواند این رضایت را جلب کند، شانس بیشتری برای تصدی این جایگاه خواهد داشت. او همچنان به گونه‌ای عمل می‌کند که بدون نیاز به ورود مستقیم به مسائل اجرایی، بتواند تأثیرگذار باقی بماند.
اما آنچه بیش از همه به چشم می‌آید، این است که آشوری به هیچ عنوان نیازی به پاسخگویی نمی‌بیند و با وجود بیماری و مسائل جسمانی‌اش، به جای پذیرفتن مسئولیت‌های سنگین، ترجیح می‌دهد موقعیت فعلی خود را حفظ کند. در واقع، او از تبعات اجرایی دوری کرده و همواره در فضایی عمل می‌کند که بدون پذیرش مسئولیت، تأثیرگذاری بالایی داشته باشد.
پرستیژ آشوری در این سال‌ها، از او چهره‌ای ساخته که حتی بدون حضور در صحنه‌های اجرایی، یکی از چهره‌های اصلی سیاست در هرمزگان است. او با نوعی از رفتار و مدیریت غیرمستقیم، همواره توانسته است فضای تصمیم‌گیری‌های کلان استان را تحت تأثیر قرار دهد. شاید همین پرستیژ و رفتار محتاطانه‌اش، یکی از دلایل اصلی باشد که هر کسی بخواهد استاندار هرمزگان شود، ابتدا باید رضایت آشوری را جلب کند.
اما این سوال همچنان باقی است: آیا محمد آشوری به عنوان چهره‌ای با این پرستیژ و موقعیت ویژه، به ماندن در سایه قدرت رضایت خواهد داد، یا در نهایت بازی قدرت در انتخاب استاندار هرمزگان تغییر خواهد کرد و یک فرد غیربومی مورد تایید ایشان به این صندلی تکیه خواهد زد؟
